Japonia (jap.Nihon lub Nippon) oficjalnie Państwo Japonia (jap., Nihon-koku lub Nippon-koku): państwo usytuowane na wąskim łańcuchu wysp na zachodnim Pacyfiku, u wschodnich wybrzeży Azji, o długości 3,3 tys. km. Archipelag rozciąga się niemal południkowo (wg Japończyków, ich kraj ma kształt trzydniowego Księżyca) pomiędzy 45°33' a 20°25' stopniem szerokości północnej, od Morza Ochockiego na północy do Morza Wschodniochińskiego i Tajwanu na południu. Stolica Tokio jest usytuowana prawie dokładnie na tej samej szerokości geograficznej co Ateny, Pekin, Los Angeles i Waszyngton. Archipelag składa się z czterech głównych wysp: Hokkaido, Honsiu, Shikoku i Kiusiu (97% obszaru lądowego) oraz 6848 mniejszych wysp. Według danych z 2006 r. łączna powierzchnia kraju wynosi 377 921 km2. Większość powierzchni jest pokryta górami. Najwyższym szczytem jest nieczynny wulkan Fuji (3776 m). Z tego powodu prawie połowa ludności zamieszkuje nadmorski pas nizin rozciągający się pomiędzy Tokio a Osaką i Nagoją. Tam też rozwijało się rolnictwo i przemysł. Obszar ten stanowi 13% terytorium kraju. Japonia jest położona na styku płyt tektonicznych, w obrębie ognistego pierścienia Pacyfiku. Stałym więc zagrożeniem są trzęsienia ziemi, wybuchy wulkanów i fale tsunami. Stąd wynikają różnice danych podających ilość wysp i odmienną wielkość powierzchni kraju. W sierpniu i wrześniu nad archipelag nadchodzą tajfuny powstające na zachodnim Pacyfiku. Z liczbą ludności 128 mln osób Japonia zajmuje 10. miejsce w świecie. Według danych ONZ i WHO, przeciętna długość życia jest najwyższa w świecie. Japonia jest krajem wysoko rozwiniętym, drugą potęgą gospodarczą świata. Zajmuje czwarte miejsce pod względem eksportu i szóste jako importer. Zgodnie z przyjętą w 1947 r. demokratyczną konstytucją, Japonia jest monarchią konstytucyjną z cesarzem jako symbolem jedności państwa i wybieranym w wyborach powszechnych dwuizbowym parlamentem.

Język japoński (nihongo lub nippongo), język używany przez ok. 130 mln mieszkańców Japonii oraz japońskich emigrantów na wszystkich kontynentach.

Gramatyka

Japoński jest językiem o szyku wyrazów w zdaniu SOV, tzn. podmiot,dopełnienie,orzeczenie. Taki sam szyk dopuszcza np. łacina, jednak większość współczesnych języków europejskich używa szyku podmiot,orzeczenie,dopełnienie (SVO), więc przyzwyczajenie się może sprawiać pewne trudności. Rzeczowniki japońskie nie odmieniają się przez liczbę i rodzaj. Liczba mnoga tworzona jest przez kontekst, specjalne sufiksy (niemal wyłącznie w odniesieniu do rzeczowników oznaczających osoby) lub reduplikację: hito człowiek, podczas gdy hitobito, zapisywane zwykle przez znak duplikacji: )ludzie. Liczbę mnogą można również tworzyć przez użycie liczebników lub określeń typu kilka, wiele. Użycie liczebników wymaga tzw. liczników (klasyfikatorów), podobnie jak w polskim: arkusz papieru (ichimai), sztuka bydła (itto) itp. Czasowniki są odmienne, a ich odmiana : dość regularna: nieregularne występują bardzo rzadko. Występują dwa czasy : przeszły oraz teraźniejszo-przyszły. Przymiotniki podlegają tym samym prawom odmiany co czasowniki, gdyż zawierają w sobie znaczenie być jakimś..., więc mogą pełnić rolę jedynego orzeczenia w zdaniu. Np. zdanie: Mura-ga furui znaczy : Wioska (jest) stara. Ponieważ przymiotnik furui jest orzeczeniem, można utworzyć jego formę czasu przeszłego furukatta. Mura-ga furukatta oznacza więc Wioska (była) stara. Analogicznie tworzy się przeczenie furukunai : nie (jest) stara i przeczenie czasu przeszłego furukunakatta : nie (była) stara.
W języku japońskim występuje pewna forma akcentu tonicznego, która jednak nie ma charakteru dystynktywnego – mory mogą być wymówione za pomocą dwóch tonów: wysokiego i niskiego, choć istnieją zasady, które do pewnego stopnia regulują akcent, np. raz obniżony akcent nie może ulec ponownemu podwyższeniu w wyrazie. Akcent toniczny umożliwia czasem rozróżnienie różnych wyrazów homofonicznych, choć nie jest to regułą (wspomniany wyżej brak dystynktywności). Prawie całkowite rozróżnienie wyrazów umożliwia użycie kanji, w języku mówionym oprócz akcentu ważny jest przede wszystkim kontekst wypowiedzi.